Het werd ook duidelijk dat ik mijn werk in de gezondheidszorg na ruim 30 jaar niet meer kon doen en ik werd dan ook volledig afgekeurd, wat ook nog een heel traject was in deze periode. Je moet omgaan met een lichaam wat niet meer functioneert zoals je dat graag zou willen en tegelijkertijd besef je dat je oude leven niet meer terugkomt en dat het anders moet. Ik heb weleens gezegd dat ik een rouwperiode heb meegemaakt om afscheid te nemen van het lichaam wat ik had en opnieuw het lichaam moest leren kennen wat er nu was. Ook al ben ik iemand voor wie het glas altijd half vol is en niet half leeg, heb ik zeker zware dagen gehad, tranen gehuild en me afgevraagd of dit ooit voorbij zou gaan. Wat was en ben ik dankbaar en blij met een fijn netwerk van lieve vrienden en familie die er toen voor me waren en nog steeds zijn.
Er kwam een keerpunt toen mijn dikke darm, op een klein stukje na, verwijderd werd en de behandeling voor de ziekte van Crohn werd gestart. Het werd allemaal weer wat rustiger in mijn lichaam alleen de rugpijn bleef veel aandacht vragen. Hoewel ik al revalidatietrajecten had gehad die mij veel opgeleverd hadden aan inzichten en omgaan met alles aangezien je op meerdere vlakken wordt geholpen nl fysiek, mentaal emotioneel en praktisch. Ik ben altijd iemand geweest die openstaat voor holistische manier van behandelen dus ook daar heb ik de nodige hulp gezocht zoals acupunctuur, antroposofische arts en ook persoonlijk bewustzijn ontwikkelen vind ik belangrijk.
Een andere stap die ik ook maakte was dat ik voor de 2de keer de stap naar de pijnpoli maakte, hoewel mijn 1ste ervaring hiermee niet goed was. Echter nu was het mijn huisarts die zei waar ik heen kon gaan en dat hij zeker wist dat dat een positieve ervaring zou worden. Dat is het zeker geworden tot op de dag van vandaag. Deze arts luisterde naar mij, kwam met een plan voor fysiotherapie hoewel ik dacht dat heb ik allemaal al gehad wist hij me te overtuigen vanwege een andere aanpak die deze fysiotherapeut had en naar de psycholoog. Verder had ik een hoge dosering opiaten echter in eerste instantie bleef dat zo want tja ik had iets nodig voor de pijn.
Aan de slag gegaan met dit traject en dat wierp zijn vruchten af, redcord therapie zorgde ervoor dat ik in beweging kwam met mijn rug tevens balans- en stabiliteitstraining. De psycholoog hielp me eerst met gesprekken en daarna nog met EMDR therapie. Bij deze psycholoog maakte ik kennis met Reducept wat toen nog in de ontwikkelingsfase zat. Ze vertelde wat het inhield en of ik ervoor openstond het eens te proberen, en natuurlijk was ik dat. Mijn 1ste ervaring met de VR bril was een hele emotionele ervaring voor mij want toen ik klaar was, moest ik huilen, ik was zo geraakt. De psycholoog vroeg me of ik kon zeggen wat me zo geraakt had en ik zei het volgende: dit is de 1ste keer in al die jaren dat ik het gevoel heb dat mijn pijn gezien en erkend wordt dat die er is, dat ik bij die diepe kernpijn kan komen in mijn rug en er invloed op kan uitoefenen. Het was een hele ontlading, mijn pijn werd gezien, erkend en begrepen voor mijn gevoel.
Aangezien Reducept toen nog niet op de markt was kon ik alleen hier een aantal keren oefenen. Afgelopen jaar kon ik bij de fysiotherapie een aantal keren met de Reducept-methode oefenen en inmiddels heb ik een abonnement. Ik gebruik de game ook niet dagelijks en alleen nog op mijn telefoon want dat is genoeg voor mij. Voor mij is het hele concept wat Reducept aanbied belangrijk. Door alles wat wordt aangeboden aan kennis, oefeningen, ervaringen, seminars dus door de holistische visie, is het voor mij een scala aan tools die ik kan gebruiken ter ondersteuning in mijn dagelijks leven. B.v tijdens de bevrijd van pijn challenge die werd gegeven, deed Louis een visualisatie maak je eigen medicijn. Dat was echt een eyeopener voor mij en deze visualisatie gebruik ik nu regelmatig want je kan maken wat je op dat moment nodig hebt, nooit zo over nagedacht en effectief moet ik zeggen. Inspiratie genoeg te vinden in mijn reducept abonnement en daar maak ik dankbaar gebruik van en pas het toe in mijn dagelijks leven.
Ben je benieuwd naar het laatste deel van het verhaal van Conny? Lees het hier.
