Els ging altijd bijzonder graag te fietsen. Sinds de mislukte operatie na haar hernia is het niet meer gelukt om te fietsen. Het doet te veel pijn, het opstappen gaat moeizaam en Els is bang dat ze zal vallen – en dan haar rug nog meer bezeren. Ze fietst al een aantal jaren niet meer.
Als je lange tijd pijn hebt, worden je hersenen steeds beter in het ‘aanmaken’ van pijn! Dat klinkt misschien wat vreemd, maar als je er bij stilstaat is het nog niet zo gek. Ga maar na, je wordt altijd beter in dingen als je ze langere tijd doet. Als het nou om fietsen, schaken, hardlopen of rekenen gaat. Hoe meer je iets doet, hoe makkelijker het je afgaat.
In het geval van pijn is dat nogal vervelend. Het kan ervoor zorgen dat jij veel sneller en vaker pijn voelt onder omstandigheden die voor anderen volledig normaal zijn. Dat wandelen, fietsen, tuinieren, of zelfs een windvlaag al pijn kan doen…
Het goede nieuws...
Er is goed nieuws: Dit systeem kan weer ongedaan gemaakt worden. Een bewezen effectieve manier is om je dagelijkse activiteiten heel langzaam en gedoseerd weer uit te bouwen. Activiteiten die je plezierig vindt, maar niet meer doet, gestaag weer oppakken.
Waarom plezierige activiteiten? Nou ja, allereerst omdat dat het leukst is… maar als we naar ons brein kijken heeft het nog twee voordelen.
1. Je brein maakt sneller nieuwe verbindingen aan als je plezier hebt. En die nieuwe verbindingen zijn belangrijk, omdat die de oude ‘pijnverbindingen’ tegen zullen gaan. Omdat je zo snel mogelijk de overgevoeligheid van je brein wil trainen helpt het gigantisch als dat lukt op een manier die jou plezier geeft. Je zult het ook nog eens makkelijker langer volhouden.
2. Het is moeilijker voor je brein om in de alarmstand te staan als je plezier hebt. Je brein interpreteert allerlei signalen als ‘gevaar’ wanneer je pijn voelt. In het geval van chronische pijn vaak volledig onterecht, omdat er helemaal geen gevaar dreigt en je toch pijn voelt! Het hebben van plezier van voor je brein moeilijk samen met ‘gevaar’. Echt gevaar en plezier gaan gewoon niet goed samen.
Hoe zit het in jouw leven?
Dus… als je naar je eigen leven kijkt, zijn er dan activiteiten die je uit de weg gaat, maar die veel plezier zouden geven of dat vroeger deden? Lukt het misschien om in kleine stapjes te oefenen?
In het geval van Els, zij besefte zich dat ze maar wat graag weer zou fietsen. De stap om te fietsen was zo groot en eng geworden dat ze er maar helemaal van af zag. Ook was ze teleurgesteld in zichzelf, omdat ze vroeger zo 50 kilometer fietste en dat nu toch niet zou kunnen. Uiteindelijk heeft Els met haar fysiotherapeut eerst het op de fiets stappen en afstappen geoefend. Toen ze daar meer zekerheid in voelde, is ze langzaam gaan uitbreiden. Ze fietst inmiddels 5 kilometer per dag, maar dat heeft wel twee maanden nodig gehad! Toch kan Els genieten van de kilometers die ze wel weer maakt.