Begin 2017 ben ik medicijn-vrij en start ik behandelingen Body Stress Release. In heel kleine stapjes ga ik vooruit en krijg ik meer energie. Om te leren omgaan met de pijn ga ik naar een psychotherapeut waar we ook terugkijken op mijn leven. Ik blijf goed luisteren naar mijn lichaam en laat mijn lichaam mijn activiteiten bepalen. Naast meer energie neemt ook de berusting toe, maar af en toe blijft het heel zwaar.
Als Ik in augustus 2019 besluit om een boek te gaan schrijven over mijn leven met pijn ‘Levend Verlies, als verdriet en verlies niet overgaat’ (term van Manu Keirse), zodat een ander zich wellicht hierin kan herkennen, stagneert mijn verdere herstel. Ik blijf hangen in de moeheid. Ook krijg ik zoveel last van mijn voeten dat ik nauwelijks meer iets kan. Door het schrijven word ik keihard geconfronteerd met hoe erg de pijn en de beperkingen zijn. Zeker als ik ook mijn familieleden en onze kinderen interview voor het boek. Mijn gevoel zegt toch door te gaan, maar dan in een wat rustiger tempo. Pas in november begint het weer de betere kant op te gaan. In januari 2020 hebben mijn directe familieleden het boek en elkaars verhalen gelezen en hebben we een afrondend gesprek hierover. Dit gesprek heeft voor mij zoveel waarde, dat het zo goed is. Ik hoef verder niets met het boek en ik voel berusting.
In februari 2020 lees ik het boek ‘Overstijg jezelf’ van Joe Dispenza. Hierin wordt uitgelegd hoe het brein werkt. Dit brengt mij ertoe om mijn hersenen te gaan ‘herprogrammeren’. Ik begin daarom eind maart 2020 met elke dag een klein stukje buiten wandelen. Opvallend is dat de pijn in mijn voeten niet verergert. Daarnaast begin ik half april met Reducept, nadat ik hier eerder een artikel over heb gelezen in de krant. Ik koop een VR bril en volg het ‘Bevrijd je van pijn’ programma. Iedere dag doe ik zowel ’s ochtends als ’s avonds 20 minuten de oefeningen met de VR bril. Daarnaast volg ik de online training ‘Bevrijd van pijn’ van Reducept en leer ik veel over de werking van het brein en pijn. Later volg ik ook webinars van Reducept. Ik voel mij erdoor gesteund dat ik op de goede weg ben en krijg steeds meer inzicht in hoe pijn werkt en dat ik er zelf iets aan kan doen. Als ik de oefeningen doe, visualiseer ik dat ik echt in mijn lichaam ben en dat ik bezig ben om mijn lichaam anders te laten reageren op pijnprikkels. Ik merk dat ik mij na het oefenen rustiger voel en minder pijn ervaar. Ondertussen rond ik het traject bij de psychotherapeut af, want ik kan verder op eigen kracht.
Half mei 2020 mogen fysiotherapeuten weer aan het werk en maak ik een afspraak om weer te leren lopen, want mijn lichaam is het totaal verleerd en ik moet bij iedere stap nadenken. De behandelingen zijn best heftig, maar ik merk dat het lopen steeds makkelijker gaat. Ik gebruik nog wel mijn scootmobiel, want heel ver kom ik lopend nog niet. Wel koop ik een fiets om daarmee te gaan oefenen, want het op- en afstappen en het evenwicht bewaren ben ik verleerd. Als we in juli met de camper in Zeeland op vakantie gaan, neem ik de VR bril niet mee, want ik ben bang dat deze in de zon komt te liggen en kapot gaat. Wel nemen we de fiets mee. De eerste dagen denk ik nog, vanwege de pijn in mijn voeten, waarom hebben we hem meegenomen. Maar na een paar dagen gaat het wel weer en kan ik een stukje van 500 meter lopen. Fietsen is heel onwennig, maar 2 km lukt op een gegeven moment. Wat een vrijheid! Ik geniet enorm.
Tijdens deze vakantie komt eigenlijk de grote omslag en vanaf het moment dat we weer thuiskomen, staat de scootmobiel werkeloos in de schuur. Mijn man Ron vraagt waarom ik niet meer oefen met de VR bril. Ik realiseer mij dan dat het niet meer hoeft, want ik heb geen pijn-aanvallen meer in mijn voeten. Zo blij! De rest van mijn lichaam moet duidelijk nog wel wennen aan in beweging zijn, ik heb veel spierpijn. Niet gek als je bedenkt dat ik 7 jaar min of meer stil heb gezeten. Ook gewoontes als zelf iets te drinken pakken, komen langzaam weer terug.
Mijn wereld wordt langzaamaan groter en mijn toekomstperspectief verandert. Ik heb 3 à 4 coachingsklanten per week en ik geef weer de cursus intuïtieve ontwikkeling. Ongelooflijk! Op dit moment loop ik ’s ochtends 2 km en ’s middags 1,5 km. Fietsen is makkelijker en 10 km gaat, maar dat doe ik niet dagelijks. Na al die beweging heb ik zeker nog pijn in de rest van mijn lichaam, maar ik heb er al het vertrouwen in dat ook deze pijn zal verdwijnen!
Wil je de vorige delen lezen?
- Deel 1. Het verhaal van Rozemarijn: Hoe pijn mijn leven ging bepalen
- Deel 2. Het verhaal van Rozemarijn: Toen pijn mijn leven bepaalde
- Deel 3. Het verhaal van Rozemarijn: Licht aan het einde van de tunnel
Deel 4. Het verhaal van Rozemarijn: Hoe ik mij van de pijn bevrijdde
