Deze blog is een serie van 6, over het leven van Akkie met Chronische Pijn. Lees hier deel 1 en deel 2 van de serie.
Zelf iets aan mijn pijn doen
Met het boek van Frits Winter bij de hand leerde ik hoe ik mijn pijn positief kon beïnvloeden. Ik leerde mezelf kritisch observeren en ontdekte dat stress en negatieve emoties mijn pijn triggeren. Dat zelfs onbewuste stress invloed heeft op mijn pijn. Als ik bv ergens tegen op zag, kon dat mijn pijn al triggeren. En, dat als ik ontspannen ben en positief, ik veel minder pijn heb. Misschien herkennen jullie wel dat je bv in vakanties minder pijn hebt. Stukje bij beetje kon ik door de Frits Winter beschreven SALAMI techniek mijn activiteiten uitbreiden en kreeg ik minder pijn. Ik kreeg een elektrische fiets, dat werd mijn contact met de buitenwereld. Wat was ik blij dat ik mijn eigen boodschappen weer kon doen. En samen met mijn man mooie fietstochtjes maken, steeds een beetje verder. Ik raakte meer en meer geïnteresseerd in chronische pijn en ging er veel over lezen.
Olifantenpaadjes
Ik las een artikel over “olifantenpaadjes” en leerde begrijpen hoe chronische pijn ontstaat. Dat mijn zenuwstelsel door de jaren heen totaal overprikkeld was geworden en mijn brein daardoor verkeerde pijnsignalen gaf. Dat de pijnsignalen “ diep ingesleten olifantenpaadjes of schapenpaadjes” waren geworden. Ik was een keer aan het fietsen op de zeedijk bij het wad en zag daar een groep schapen die klakkeloos allemaal hetzelfde ingesleten pad langs liepen. Dat vond ik heel aanschouwelijk: een diep ingesleten pad! Om mijn zenuwstelsel “te repareren” moest ik “nieuwe olifantenpaadjes” creëren door positieve ervaringen op te doen.
Dit alles sprak mij zo aan dat ik aan de slag ging:
- Kennis verzamelen door veel te lezen over chronische pijn.
- Oefenen met de SALAMI techniek: aktiviteiten binnen je grenzen afwisselen met rustmomenten en heel langzaam de aktiviteiten opvoeren.
- Ik ging naar Yin Yoga en leerde me heel goed ontspannen, de pijn te verzachten met mijn adem en ook dat ik mijn pijn niet als mijn vijand moest zien.
- En lief voor mezelf moest zijn.
- Om mijn aandacht niet teveel op mijn pijn te focussen pakte ik mijn oude hobby weer op: handwerken.
- Ik ging “expressief” schrijven. ( alle frustraties van de afgelopen jaren van me afschrijven). Een methode waarvan wetenschappelijk is bewezen dat het je pijn kan verlichten.
- Daarna schreef ik iedere dag 3 of meer positieve dingen op. Hierdoor leerde ik me focussen op het positieve in mijn leven.
Weer kunnen genieten
Ik accepteerde dat mijn leven nooit meer zou worden als voor de pijn maar kreeg meer en meer kwaliteit van leven waardoor ik weer kon genieten. En dat terwijl ik voorheen het leven niet meer leuk vond en er zelfs vaak door mij heen was gegaan dat ik zo niet meer verder wilde. Met heel veel vallen en weer opstaan kwam ik stapje voor stapje verder in mijn leven met minder pijn.